Farkındalıkla başlayan, destekle büyüyen umut dolu bir yolculuk Gülender Didem Şahin’in hikayesi. Erken tanı, tedavi ve ailesinin desteğiyle bağımsız bir hayat sürüyor.
Benim adım Didem, 23 yaşındayım ve doğuştan serebral palsi tanısına sahibim.
Şu anda psikoloji bölümünde 4. sınıf öğrencisiyim. Annem, doğduğum andan itibaren vücudumdaki kasılmalardan ve gözümdeki kaymadan bu durumu fark etti. 8 aylıkken, sağlık ocağı doktoru tarafından serebral palsi tanısı konuldu. Ancak hastane süreçleri, tetkikler ve işlemler sonucunda 1,5 yaşında tam olarak bu tanı kesinleşti.
Hatırlamadığım andan itibaren uzun bir fizik tedavi sürecinden geçtim. Hem hastane fizik tedavi merkezlerinde hem de ailem tarafından evde tedavi oldum. Bunun dışında yaşantım her zaman normal bir çocuk gibiydi; ailem ve çevrem tarafından hiçbir zaman dışlanmadım. Çoğu aktiviteye dahil edildim ve hayatın içindeydim. Açıkçası, çok aşırı azimli biri değilim bu konuda, ama ailem özellikle annem oldukça azimliydi. Düştüğümde veya pes etmek istediğimde asla izin vermedi; her zaman destekçim oldu. Tökazlenmeme izin verdiği yerler oldu ama düşmeme asla müsaade etmedi. Bu yüzden hep bir şeylerin peşinde koştum; bu da kendi ayaklarımın üzerinde durup kimseye muhtaç olmadan hayatımı sürdürebilmekti.
Maddi ve manevi olarak ailelerin deneyimli olması bence çok önemli. Çünkü çocuğun anormal durumunu ne kadar erken fark ederlerse, teşhis o kadar erken konur ve çocuğun gelişimi o kadar iyiye gidebilir. Hem kendimizi hem de bulunduğumuz şartlara ve ülkeye katkı sağlayarak geliştirmeliyiz.